O pastor e o rabaño

Había unha vez un pastor que traballaba cuidando do seu rabaño, o home dedicabase en exclusiva ao cuidado e manutención dos seus animais.

Este bo home tiña 20 ovellas, e un can fiel que cumplía co seu cometido á perfección.

Saían todolos días a pastar e pasaban o día polos montes e prados libremente.

Cando era a época, cortaba e vendía a lana, facía queixo, vendía leite, e chegado o momento desfaciase dos seus animais.

Das 20 ovellas que o bo pastor poseía, tres de elas eran negras e o resto eran brancas, as negras eran dun negro espectacular, brillante, puro, sen ningunha veta doutra cor.

As 17 ovellas brancas non desmerecían en absoluto ás tres negras no que a labores animais se refire, simplemente as diferenciaba a súa cor.

Unha mañá amaneceu soleada e o pastor decidiu sair ao monte, estando alí, chegou un representante da administración e comentoulle que tiña que desfacerse de duas ovellas e tiña que decidirse axiña porque esa mesma tarde virían a buscalas.

Desde ese momento o pastor comezou a cavilar e a darlle voltas á decisión que ía tomar. Polo que pensaba, notabase que tiña especial cariño por todalas ovellas, e na súa mente non atisbaba unha saida gratificante ao tema.

O tempo apremiaba e non podía estar máis sen tomar unha decisión. Chegou ao que el pensaba era unha solución para o tema. Tratou de aplicar un criterio obxetivo, como tiña tres ovellas negras desfariase de duas ovellas negras. Penalizaría esa cor e beneficiaría ás ovellas brancas. O criterio de eliminación para o pastor sería a cor negra.

Así, transcurreu a mañá, e logo do mediodía e dunha pequena siesta, que para o pastor non foi todo o relaxante que esperaba, voltou o home da administración para levarse duas ovellas. Entablaron unha amigable conversa e o pastor dixolle que chegara á solución máis obxetiva posible, entregaría duas ovellas negras e explicoulle o porqué. Neste intre o funcionario dixolle ao pastor que o criterio que seguiría non era obxetivo para nada.

Tendo tres ovellas negras, si te queres desfacer de duas, non podes usar ese criterio, xa que no rabaño quedará unha ovella negra. Para nada fales de ser obxetivo se usas ese criterio selectivo, así terás que falar de intereses personais para seleccionar a duas ovellas negras das tres que tes.
E así foi como o pastor chegou á conclusión de que tiña razón o bo do funcionario, e nesa selección non podía falar de obxetividade, sempre habería intereses subxetivos implicitos.

Se o cometido do pastor é aplicar un criterio de selección obxetivo, o que non pode facer é deixar de cumplir algún dos puntos desde criterio. E decir, si unha condición imposta é desfacerse das ovellas negras, non podes deixar unha ovella no rebaño, debes entregar as tres ou usar outro criterio.

Si ainda así segues empeñado nese criterio de entregar duas ovellas negras, podes facelo, pero non podes nombrar o criterio da cor, estarías faltando á verdade e ocultando outro tipo de interese.

Así foi como o funcionario convenceu ao pastor de que ese criterio non era aplicable ao caso.

Pois ben, preguntaredesvos a que ven este conto que acabo de relatar, pois moi fácil, este mes no xornal de ACEBE escribe un artigo Pedro de la Fuente (si é que neste xornal escribe calquera) falando entre outras cousas dos criterios seguidos para pedir a dimisión de Manuel e Antonio Lagares.

E claro que sí, xa te diches conta da relación co conto, e se non espera, Pedro comenta que como Manuel e Antonio xa disfrutaron de máis de duas lexislaturas con adicación exclusiva, pois que eles, CxB, teñen a obriga de pedirlles a dimisión si queren que o goberno sexa socialista.

E eles mesmos caen na contradicción e na mentira do criterio que aplican, xa que no mesmo grupo municipal socialista hai outro concelleiro que excede esa premisa das duas lexislaturas con adicación exclusiva, Francisco Diaz Pereira.

Agora chega o dilema: olvidaronse do tema? Ou polo contrario Francisco non interesaba para desfacerse del xa que a persoa que ordeaba iso non estaba interesado nel.

Digan o que digan, o criterio que aplicaron para pedir que Manuel e Antonio non entraran nun hipotético goberno non era para nada obxetivo, aquí había intereses personais ocultos que xa comezana aparecer.